Bara í ár hevur “burðardyggi” fiskivinnupolitikkurin hjá Dennis Holm kostað føroyska samfelagnum 100-tals milliónir.

Hevði hugburðurin hjá Dennisi Holm verið galdandi fyri 15 árum síðan, høvdu vit ongantíð farið í nakað makrelstríð, og føroyski parturin av makrel- og sildafiskiskapinum hevði framhaldandi verið ein viðfáningur.

Somu raddirnar frá fiskifrøðingum, vinnuni og politikarum um “burðardygga” veiðu og tryggleikan við at verða í einari avtalu, vóru at hoyra tá, hóast avtalurnar vóru sera vánaligar fyri Føroyar.

Hvørki fiskiskapurin eftir makreli ella sild “burðardyggur” sum nú er. Heldur ikki eftir tí mátistokkinum, sum Dennis Holm kallar “burðardygt”.

ES er ikki við í makrelavtaluni, og Ísland er ikki við í sildaavtaluni.

Fiskiskapurin eftir makreli hevur ongantíð verið “burðardyggur”.

Enn einaferð – støddin á stovninum hevur onki við tilgongdina/endurnýggingina av stovninum at gera.

Vit skulu sjálvsagt hava avtalur um fiskiskapin ímillum strandalondini, har atgongd eigur at verða ein nátúrligur partur.

Trupulleikin er, at vit við makrel- og sildaavtalunum, eru farin eftir hali, hava mist okkara sterku støðu og gjørt vánaligar avtalur.

Serliga Noreg, men eisini Bretland, hava fingið í posa og sekk, meðan Føroyar standa eftir við einum tapi, sum bara í ár, er 100-tals milliónir.

“Burðardyggi” fiskiskapurin hjá Dennis Holm er ikki búskaparliga burðardyggur fyri føroysku tjóðina.

Jacob Vestergaard,

tingmaður fyri Fólkaflokkin