Prinsurin, sum ikki vildi vera kongur

Tá ið vit fara at nærkast okkum Lumbini, fer at oysregna, og vegurin verður til eina spegilsblanka á. „Nú kemur monsunurin,“ helt Raju, ungi bilførarin, fyri og helti seg fram yvir róðrið í eini roynd at síggja vegin. Uttanfyri var alt ein gráur, vátligur greytur, regnið og evjan høvdu kámað øll eyðkenni