Hjartans tómleiki

Á veg inn í jólamánaðin verður tað ofta sjónligari, at fólk eru kring okkum, sum kenna einsemi og sita einsamøll. Reyði Krossur hevur seinastu árini havt eina vitjanartænastu við fólkum, sum minst einaferð um vikuna fara at vitja gomul fólk, sum ofta sita einsamøll

Dimma
22. desember 2016 kl. 08:49

- Lívið er blivið lættari. Eg gleði meg til hvønn mikudag.

At kenna einsemi er sum at kenna tómleika í hjartanum. Kenslan verður ofta knýtt at gomlum fólki, men kenslan av einsemi kann stinga seg upp alt lívið.

- Nógv eldri sita einsamøll og hava ongan at tosa við. Dagarnir kunnu vera ógvuliga tungir at koma ígjøgnum hjá eldri fólki, um ongin kemur á gátt.

Tað siga Eyrith Guttesen Leyni og Marin Samuelsen, sum eru samskiparar av vitjanartænastuni hjá Reyða Krossi.

Reyði Krossur samskipar eina sjálvbodna tænastu, har fólk, sum kundu hugsað sær vitjan, fáa onkran á gátt minst einaferð um vikuna. At vera vitjanarvinur er sjálvboðið og ólønt arbeiði. Tey, ið bjóða seg fram at vera vitjanarvinir, lova at fara á vitjan minst eina ferð um vikuna í minst ein tíma.

At siga hart, at man kennir tómleikan í hjartanum, er ikki altíð lætt.

- Helst sita nógv, sum ikki tora at biðja um at fáa vitjan. Summi stúra fyri, at tað ikki er nóg ruddiligt til, at fremmand fólk kunnu koma inn, sigur Eyrith Guttesen Leyni, sum síðani 2006